Hayatımız gerçekten film seti gibi, içinde farklı farklı bir çok hikaye olan.
Ve şimdi size küçük bir hikaye anlatacağım…
Üniversite yıllarımdan kalan, beni o an için çok üzen ama şimdilerde hatırlayıp gülümseten.
Size küçük bir hikaye anlatacağım…
İnsanların ‘heves kırmalarına’ hiç kapılmamanız gerektiğini anlatan.
Size küçük bir hikaye anlatacağım…
Hayatınızın her döneminde karşınıza çıkabilecek olan.
O zamanlar çok yakın olduğumuzu düşündüğüm bir arkadaşım (sadece sanmışım.) var. Ben şehir dışında okuduğum için sadece haftasonları görüşebiliyoruz ve ailemden önce koşa koşa onun yanına gidiyorum. Yine bir haftasonu ve ben akşama kız dedikodusu için onlardayım:) O akşam arkadaşımın yanında kendisinin okuldan bir arkadaşı daha var. Kahkaha, sohbet, abur cubur eşliğinde klasik bir kız gecesi yapıyoruz. Arkadaşımın arkadaşı iyi üniversitelerin birinde Reklam Bölümünde okuyor. Bense Sosyoloji bölümünde. Konu birden, gelecek planlarına geliyor. Herkesin kafası çok karışık. O’nu mu olsam? Bunu mu yapsam? derdindeyiz. Saatlerce aslında hakkında çok az şeye sahip olduğumuz mesleklerden konuşuyoruz. Atıp, tutuyoruz. Ben aklıma daha bir kaç gün önce “Acaba mı?” diye düşen, Reklamcı olma isteğimden bahsediyorum. “Pek havalı, pek cool, yaratıcı bir meslek. Tam benlik.” diyorum.
Sonrası?
Tatlı kız sohbetimiz birden 2 kızın içinden birer cadı çıkması ile devam ediyor. Biri ordan, biri burdan bana karşı saldırıya geçiyorlar.
Arkadaşım: Reklamcı mı olacaksın?
Onun arkadaşı: Sen mi?
Arkadaşım: Saçmala ma? Sen Sosyoloji okuyorsun!
Onun arkadaşı: Ben bile reklamcı zor olurum ki o bölümü okuyorum. Ben bir de Türkiye’nin en iyi okulunda okuyorum. Sen nasıl olacaksın? Beğğğnnnn… Beğğnnn…. Beğğğnnn… Bu bölümde okuyorum beğğğn. Ama ama sen nasıl olacaksın? Sen olacaksında ne olacak…Sen bu konu hakkında ne biliyorsun kiii? Aman Ali Atıf hocam duymasın! Kendisi size çok güler, kızar. Beğnnn… Beğğnnn… OMG! FTF!
Konuşmalar yaklaşık bir saat böyle devam ediyor. Öyle ki beni ağlatana kadar. Ağlayarak eve gidiyorum. Sabaha kadar fazlaca kırgın bir şekilde oturup, uyuya kalıyorum. O geceyi ve hislerimi anlatamıyorum şu an ama asla unutamam onu söyleyerek, geçiyorum. Gerisini sizin anlayacağına eminim.
Reklamcı olmaya nasıl karar verdin diyenler için bu yazım.
Üniversite zamanlarımda her gün aklımda dolaşan mesleklerden biriyken, o geceden sonra aklımda olan tek meslek oluverdi.
Ve size bir şey diyeyim mi? İnanın bana, o gece -beğnnn diye bağaran kızcağız, geçen sene benle iş görüşmesi yaptı. Tanımadı. Kendimi hatırlatmadım. Ne ben o geceyle yüzleşmek istedim ne de onu ezmek ve utandırmak.
Sonuçta, işe alınmadı. Geçmişteki olay yüzünden değil, başvurduğu pozisyon için yeterli olmadığından. Geçen yıllarda cv’sini doldurmak yerine, beğğğnnn…beğğğn demeye devam etmişti sanırım.
Başkalarının yorumlarını size katacağı değer kadar önemseyin! Ben o iki kıza hala teşekkür ederim. Bana çok büyük değer kattılar.
Bana kızacağını söyledikleri hocalarına gelince, kendisi ile bir markamda birebir çalışıyor olduğum için çok şanslıyım.
Kendi küçük hikayeleri olan herkese…
Sizi seviyorum!
Tebrikler. Çok duygulandim. Gerçekten Tebrik ederim. Buna benzer bende de hikaye var. Allah yolunu açık etsin.
Çok teşekkür ederim Mügecim.
Kesinlikle hirs gucumuz ayni isliyor diyebilirim.
Inanilmaz buyuuuuk bir motivemsin.
Senden upuzuuuuuun bir yazi istiyorum gecmisten bu gune nasil geldigine dair. Sabirsizlikla bekliyorum.
He birde bende seni cok seviyorum. Biliyorsun zaten.
Ya çok guzelmis…her seyden önce davranışın cok güzel..sanırım kimse bu şekilde davranamz…işte buda her şeyi aştığın anlamına geliyor
Teşekkür ederim Ayşen’cim…
bayıldım tatlım yazına! tam bir aşk işine hissettiklerin! Gurur duyuyorum seninle!
Simla harika bir motivasyon ve ilham kaynagisin! Her seyinle! Senden daha cok hikayeler dinlemeye ihtiyacim var. Lutfen daha cok daha cok yaz! Seni seviyoruz!
ço sevindim bu yorumlarınıza…
Çok etkilendim ve o an hissettiklerini birebir hissettim. Bi çok kişi gibi bende böle bir durumda kaldım ve senün başarıya ulaşman olman banada ilham veriyor. Hırslı olabilirsin ama seni tanımadan tanıyormuş gibiyim ve biliyorm çok iyi kalplisin emeklerinin karşılığını hep alman dileğiyle..
Bence hakeden ve buna inanan herkes mutlaka başarılı olur ve çalışmasının karşılığını alır:)
Nasıl da güzel anlatmissin. Sanki bizlere tercüman olmuş gibi! Yüreğine sağlık Simla. Güzel insanların başarılarının ardında hep böyle hikayeler vardır heralde. Yılmayıp isteklerinin peşinden gittiğin için kendinle gurur duy bence! Mutluluk ve de başarı dolu günler.
tatlım! Çok teşekkür ederim! iyi ki varsın!
Hikayeden çok etkilendim bende reklam yüksek lisans yapıyorum ve Ali hocadan ders alıyorum.Ne mutlu sizede.Ayrıca belirtmeliyim ki siz sosyoloji okuduğunuz için bizlerden daha şanslısınız sonuçta işimiz insan
Meliscim öperim!
Muhtesem bir ilham kaynagisin. Bu yaziyi okumamin bile tesaduf olmadigini dusunuyorum şu an. Ayrica basarilarin daim olsun sonuna kadar hakkin. Öperim kocaman :-*
Seviyorum seni tatlım!!! Sizler de benim ilham kaynağımsınız
merhabalar sitenize yeni geliyorum ve cidden çok beğendim ben de tasarımcı olmak istiyorum fakat işletme okuyorum
siz sosyolojiyi dondurup mu reklamcılığa geçtiniz nasıl yaptınız
ve benim için tavsiye edeceğiniz şeyler var mı varsa desteğe ve tavsiyeye gerçekten ihtiyacım var çok mutlu edersiniz beni
Gerçekten senin adına çok sevindim bize de ilham kaynağı oldun bu yazıyı bizimle paylastigin için teşekkürler
Umut kırma yapmaktan en çok korktuğum şeylerden biri, neyse ki sen kırılmamış yoluna koşarak gitmişsin. Benimde böyle bir hikayem var ama inan bana bu kadar net ifade edemezdim. Sen hep yaz Simla hep yaz ve anlat. Müthiş bir ilham kaynağısın bunu da kafandan çıkarma
Bugünüme renk kattı. Teşekkür ederiz, bu kadar sıcak içten ve güler yüzlü olduğunuz için
Harika bir hikaye ;mumin sekman kitaplarina konu olacak cinsten :).Buarada hangi okuldan mezunsunn ???
29 yaşında 5 yıllık finans sektörü kariyerini silip farklı bir yol çizmek için uğraşan bana motivasyon kaynağı oldu bu yazın, güzel enerjili kız, başarılarının devamını dilerim …
Bugun fazlasiyla sorumluluk hissettigim ailem ve sadece “universite hayatimda kalicaklarini dusundugum” arkadas cevrem yuzunden sinirliyim, biraz kirgin,biraz huzunlu. Yorgani basimin ustune cektim,agliyorum. Hala su arkadas sohbetinin konusu kafamda dolasiyo. Insanlarin surekli takindigi “benci” tavirlarindan biktim ama elinde olmadan kiriliyo insan. Henuz 2.siniftayim iktisat okuyorum ve hayatima hala bi yon cizemedim ama kendi icimde buyuttugum hayellerim yok degil
Ara ara firsat buldukca blogunu acip okuyodum ama suan buna denk gelmem aglaya aglaya gulumsetti:) cok tatlisin ve inanilmaz samimisin. Bi gun bu guzel yazilarini bi kitapta toplamani umuyorum.. Sen hep yaz Simla!